"Наводиру-л-вақоеъ" китоби 1,2.
"Наводиру-л-вақоеъ" аз беҳин офаридаҳои нависандаҳои тавоно ва мутафаккири бузарги тоҷик Аҳмад Маҳдуми Дониш (1827-1897) ва насри пурғановати фалсафӣ-бадеии халқамон буда, ҳамагонро бо таърихи пуршебу фарози миллатамон ошно ва ба ҷодаи созандагиву бунёдкорӣ ҳидоят мекунад. Матни илмии интиқодии ҳозир,ки дар заминаи се нусхаи нодир ва қиёсашон бо дигар нусхаҳои пештар интишоргардидаи рисола омода гардидааст, ба муносибати 190-умин солгарди зодрӯзи муаллиф интишор ёфта, метавонад барои тамоми донишмандони ватаниву хориҷӣ ва алоқамандони сершумори марди бузурги таърих манфиатовар бошад."Наводиру-л-вақоеъ" аз беҳин офаридаҳои нависандаҳои тавоно ва мутафаккири бузарги тоҷик Аҳмад Маҳдуми Дониш (1827-1897) ва насри пурғановати фалсафӣ-бадеии халқамон буда, ҳамагонро бо таърихи пуршебу фарози миллатамон ошно ва ба ҷодаи созандагиву бунёдкорӣ ҳидоят мекунад. Матни илмии интиқодии ҳозир,ки дар заминаи се нусхаи нодир ва қиёсашон бо дигар нусхаҳои пештар интишоргардидаи рисола омода гардидааст, ба муносибати 190-умин солгарди зодрӯзи муаллиф интишор ёфта, метавонад барои тамоми донишмандони ватаниву хориҷӣ ва алоқамандони сершумори марди бузурги таърих манфиатовар бошад."Наводиру-л-вақоеъ" аз беҳин офаридаҳои нависандаҳои тавоно ва мутафаккири бузарги тоҷик Аҳмад Маҳдуми Дониш (1827-1897) ва насри пурғановати фалсафӣ-бадеии халқамон буда, ҳамагонро бо таърихи пуршебу фарози миллатамон ошно ва ба ҷодаи созандагиву бунёдкорӣ ҳидоят мекунад. Матни илмии интиқодии ҳозир,ки дар заминаи се нусхаи нодир ва қиёсашон бо дигар нусхаҳои пештар интишоргардидаи рисола омода гардидааст, ба муносибати 190-умин солгарди зодрӯзи муаллиф интишор ёфта, метавонад барои там оми донишмандони ватаниву хориҷӣ ва алоқамандони сершумори марди бузурги таърих манфиатовар бошад."Наводиру-л-вақоеъ" аз беҳин офаридаҳои нависандаҳои тавоно ва мутафаккири бузарги тоҷик Аҳмад"Наводиру-л-вақоеъ" аз беҳин офаридаҳои нависандаҳои тавоно ва мутафаккири бузарги тоҷик Аҳмад Маҳдуми Дониш (1827-1897) ва насри пурғановати фалсафӣ-бадеии халқамон буда, ҳамагонро бо таърихи пуршебу фарози миллатамон ошно ва ба ҷодаи созандагиву бунёдкорӣ ҳидоят мекунад. Матни илмии интиқодии ҳозир,ки дар заминаи се нусхаи нодир ва қиёсашон бо дигар нусхаҳои пештар интишоргардидаи рисола омода гардидааст, ба муносибати 190-умин солгарди зодрӯзи муаллиф интишор ёфта, метавонад барои тамоми донишмандони ватаниву хориҷӣ ва алоқамандони сершумори марди бузурги таърих манфиатовар бошад."Наводиру-л-вақоеъ" аз беҳин офаридаҳои нависандаҳои тавоно ва мутафаккири бузарги тоҷик Аҳмад Маҳдуми Дониш (1827-1897) ва насри пурғановати фалсафӣ-бадеии халқамон буда, ҳамагонро бо таърихи пуршебу фарози миллатамон ошно ва ба ҷодаи созандагиву бунёдкорӣ ҳидоят мекунад. Матни илмии интиқодии ҳозир,ки дар заминаи се нусхаи нодир ва қиёсашон